پرواز جنگنده‌های روسی از همدان برای بمباران مواضع داعش گویا بیشتر از آنکه داعش را عصبانی کند؛ بعضی روشنفکرهای داخلی را عصبانی کرده است! گویی از شکست داعشی‌ها نگران‌اند!
قدرت نرم جمهوری اسلامی توانسته روس‌ها را متقاعد کند که برای دفاع از امنیت ملی خود وارد جنگ با داعش شوند آن هم در کنار جبهه‌ی مقاومت و این بر خلاف حضور قلدرمآبانه‌ی آمریکایی‌ها در کشورهای مختلف جهان با استفاده از قدرت سخت است.
نباید فراموش کرد که در طول چند سال اخیر آنچه سبب مهار داعش شده، جبهه مقاومت است و آنچه آمریکایی‌ها از ائتلاف جهانی علیه داعش می‌گویند نمایشی بیشتر نیست!
اگر غیر از این بود باید با داعش در داخل خاک کشورمان می جنگیدیم.

 «حادثه‌ای در کشور ما در سال ۱۳۳۲ اتّفاق افتاد -حادثه‌ی بیست‌وهشتم مرداد- که یکی از حوادثی است که ملّت ایران را با تجربه‌ها آمیخته میکند، مانع از خطا و اشتباه دیدِ او میشود؛ در این حادثه یک تجربه‌ی بزرگ برای ملّت ایران به وجود آمد، این تجربه را هرگز نباید فراموش کرد؛ بله، از سال ۳۲ تا حالا شصت سال میگذرد.

 

اینها مسائلی است که جای تحقیق دارد و جای دنبال‌گیری دارد. ۲۵ سال اختناق، فشار بر ملّت ایران، ضایع کردن منابع انسانی این کشور، غارت منابع طبیعیِ این کشور، بدنام کردن ملّت ایران در میان ملّتهای مسلمان در منطقه، کارهایی بود که آمریکایی‌ها در این مدّت کردند. چقدر انسانها کشته شدند، چقدر انسانها زندان رفتند، چقدر انسانها شکنجه شدند، در داخل کشور چه سیاستهای خائنانه‌ای علیه ملّت ایران انجام گرفت که همه در سایه‌ی حضور آمریکایی‌ها و حضور دولت دست‌نشانده‌ی آمریکایی‌ها در ایران [بود] و به‌خاطر اعتمادی که آن روز، آن آقا از روی ساده‌اندیشی به آمریکا کرد.»

شهر حلب نه فقط یک شهر در یک کشور جنگ زده بلکه شهری است که سنگینی آن کفه ی ترازوی سیاسی منطقه را بالا و پایین میکند و مشخص کننده وضعیت آتی منطقه است .

آنچه که امروز و در پنج سال گذشته در حلب شاهد آن بودیم بیشتر یک نبرد بین المللی بوده و نه یک نبرد داخلی و اصولا وقتی نبرد در یک کشور با اهداف سیاسی بین المللی و منطقه ای جهت تغییر موازین قدرت آغاز میشود ؛ بالطبع نبردهای یکایک روستاها و شهرهای آن نبردی منطقه ای ست و نه داخلی .